Ο Νίκος Φ. επιμένει ότι, όσο απίθανο κι αν ακούγεται, ποτέ δεν έχει εκνευριστεί με τις κόρες του. «Δεν οφείλεται μόνο σε μένα», λέει χαμογελώντας, «όποτε δεν συμφωνούμε σε κάτι, καθόμαστε και το συζητάμε».
Τις άφησα να μεγαλώσουν ελεύθερα και τις ενθάρρυνα να είναι απολύτως ειλικρινείς μαζί μου.
«Θεωρώ πολύ σημαντικό ότι τους δείχνω πως, πέρα από την αγάπη μου γι’ αυτές, μου αρέσουν σαν άτομα με δική τους προσωπικότητα, ακόμη κι όταν δε συμφωνούμε. Θέλω να ενδυναμώσουν το εγώ τους και να γνωρίζουν ότι είτε έχουν δίκιο είτε άδικο σε μια δεδομένη περίπτωση, έχουν την ευκαιρία να προχωρήσουν παραπέρα και δεν θα τις κρίνω γι’ αυτό. Πάντα χαίρομαι όταν τις ακούω να μου εξηγούν γιατί πιστεύουν σε κάτι».
Και οι δυο κόρες του Νίκου, η Αγγέλα που είναι δεκαοκτώ χρονών και η Αλεόνα που είναι δέκα και μισό, είναι καλλιτεχνικοί και δημιουργικοί χαρακτήρες. Αυτό καθιστά τη σχέση τους πιο βαθιά και περίπλοκη από ότι θα μπορούσε να φανταστεί, όπως λέει. Σε ότι αφορά την Αγγέλα, η τέχνη είναι ένας τρόπος να εκφράζει τα συναισθήματά της και τον εσωτερικό της κόσμο. Είναι καταπληκτική στο τραγούδι και της αρέσει η ζωγραφική, το σχέδιο και το σινεμά. Σκέφτεται μάλιστα να σπουδάσει σκηνοθεσία ή κινηματογράφο στο Πανεπιστήμιο. «Η Αγγέλα είναι ένα από τα καταπληκτικότερα άτομα, κάθε ηλικίας», μου λέει. «Είναι απίστευτο τι έχει περάσει, πως προσαρμόστηκε και επιβίωσε. Γεννήθηκε 3,5 μήνες πρόωρα και πέρασε βδομάδες στην θερμοκοιτίδα.
Ο χωρισμός μου με τη μητέρα της ήταν δύσκολος γι’ αυτήν, καθώς μετακόμισα στην Ελλάδα και για λίγο δε ζούσαμε στην ίδια πόλη. Αν και την επισκεπτόμουν κάθε βδομάδα μέχρι που ήλθαν κι αυτές στην Αθήνα, όταν φύγεις, έφυγες. Το μόνο που καταλαβαίνουν τα παιδιά είναι ότι δεν είσαι εκεί.
Στη ζωή της πέρασε περιόδους έντασης με άγχος, κατάθλιψη, ψευδαισθήσεις και υπέφερε πραγματικά πολύ. Είναι όμως μια αληθινή μαχήτρια και εξελίχτηκε σε ένα υπέροχο, σπιρτόζικο άτομο, γεμάτο ενέργεια και πραγματικό πάθος για ζωή. Και ποτέ δεν είμασταν πιο κοντά, όσο και να βλεπόμαστε μας φαίνεται ότι δε φτάνουν οι ώρες της μέρας για να αναπληρώσουμε τον χαμένο χρόνο».
Ενώ η Αγγέλα δημιουργεί ορμώμενη από το συναίσθημα και την ανάγκη της να εκφραστεί, ή Αλεόνα από την πλευρά της κατασκευάζει πράγματα που σκαρφίζεται με τη φαντασία της. Έχει ήδη διακριθεί σε κάποιους διαγωνισμούς τέχνης, σ’ έναν μάλιστα οι διαγωνιζόμενοι έπρεπε να κατασκευάσουν ένα καπέλο. «Σοβαρά τώρα, δεν έχετε δει καπέλο σαν της Αλεόνας», λέει γελώντας. «Το μόνο που θύμιζε καπέλο ήταν ότι μπορούσες να το φορέσεις στο κεφάλι». Περιγράφει την Αλεόνα ως τον προσωπικό κωμικό του, που τον παροτρύνει να συμμετέχει κι αυτός στο παιχνίδι με το χιούμορ και τη ζωντάνια της. Πραγματικά το γλεντάει όταν πλάθουν μαζί ιστορίες και μετά υποδύονται διάφορους ρόλους. «Μου δίνει έμπνευση και αφήνομαι», μου λέει. «Δεν είμαι έτσι με κανέναν άλλο, αλλά γι’ αυτή, θα είμαι πάντα ο Πίτερ Παν».
Ο Νίκος δεν έκρυψε από τα κορίτσια τίποτε από τη μέχρι τώρα ζωή του, ούτε τα καλά ούτε τα κακά, και έτσι σκοπεύει να συνεχίσει. Η ανατροφή τους ήταν μια υπέροχη και διδακτική εμπειρία. «Τα αγνά μυαλά τους, η ικανότητά τους να μαθαίνουν, να αγαπούν, να καταλαβαίνουν, είναι εξωπραγματικά», λέει με θαυμασμό. «Αναρωτιέμαι αν ήμουν κάποτε έτσι κι εγώ. Αν ναι, δεν το θυμάμαι».
Δεν συνειδητοποιείς, όσο μεγαλώνεις, ότι αντιμετωπίζεις τη ζωή με παγιωμένες απόψεις που θεωρείς αληθινές. Οι κόρες μου δεν έχουν κτίσει ακόμη αυτό τον τοίχο προκατάληψης και χαίρομαι πραγματικά βλέποντας πως δουλεύει η άσπιλη σκέψη τους. Πραγματικά αντλείς έμπνευση αν καταφέρεις να ξαναγυρίσεις σ’ αυτό που κάποτε ήσουν, πριν να το βάλει σε καλούπια και το διαμορφώσει η κοινωνία, και να ξανασκεφτείς τα πράγματα από την αρχή.
«Τους λέω τα πάντα και θεωρώ ότι αυτό είναι βασικό για μια αγάπη άνευ όρων», λέει. «Πρέπει να ξέρουν ότι μπορεί να κάνω λάθη, έχω υποχρέωση να μην το κρύψω αυτό. Δεν κάνεις καλό στα παιδιά αν δεν τα αφήσεις να επωφεληθούν από αυτά τα μαθήματα – χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα αναφέρεις τις χαρές και τις ωραίες καταστάσεις που έχεις περάσει μαζί τους».
Θεωρώ ότι ένα από τα καλύτερα πράγματα που μπορώ να κάνω για τα παιδιά μου είναι να μοιραστώ μαζί τους τα λάθη μου.